موافقت پادشاه عربستان با تخریب کامل مسجدالحرام!
به گزارش مشرق؛شرکت انگلیسی معماری اتکینز طرحی جدید برای توسعه مسجدالحرام به ملک عبدالله، پادشاه عربستان پیشنهاد داده که انتخاب و اجرای آن نهایی شده است. لازمه اجرای این طرح در فاز یک تخریب قسمتی از مسجدالحرام و در فاز دوم تخریب کامل مسجدالحرام و باقی ماندن کعبه به تنهایی می باشد.
با اجرای این طرح زایران و نمازگزاران مسجدالحرام از 900.000 نفر به 3 میلیون نفر افزایش یافته و در فاز دوم با تخریب کامل مسجد الحرام به 5 میلیون نفر ظرفیت خواهد رسید. 650 معمار حرفه ای در شرکت اتکینز کار می کنند و طرح مزبور را با سرپرستی تیم معماران توسط زاها حدید(معمار آوانگارد عراقی الاصل) و نورمن فاستر(معمار انگلیسی صاحب سبک های تک) طراحی نموده است.
این طرح که یادآور طراحی های سانتیاگو کالاتراوا معمار اسپانیایی صاحب سبک بیونیک در معماری است (که از اندام واره های جانوران و اسکلت جانوران بزرگ جثه برای سازه بنای خود الهام می گیرد)،از نمای جانبی نیز شباهت زیادی به ستون فقرات جانداران عظیم الجثه دارد.
کانسپت این طرح دید مسقیم از داخل این به اصطلاح رواق های مخوف به سمت کعبه به واسطه شیب تند این رواق ها به سمت داخل می باشد به گونه ای که وقتی حجاج در این رواق ها قدم می زنند یا نماز می گزارند، چشم انداز آنها به سوی کعبه باشد.
در فاز دوم طرح تمام بنای مسجد الحرام، بجز کعبه تخریب می شود واین طرح به صورت مدولار با تقارن مرکزی کعبه، به صورت کامل به دور کعبه طبق آنچه که در تصویر زیر می بینید، اجرا خواهد شد.
در این طرح یک جبهه کامل از مسجد الحرام تخریب می شود و به جای آن طرح جدیدی که شامل مسجدی بزرگ است ساخته می شود این مسجد همان رواق هایی است که به سمت کعبه شیب دارد و به پنج دروازه عظیم الجثه با نقوش اسلامی به ارتفاع 38 متر ختم می شود. این دروازه ها در هنگام انجام مراسم مذهبی و برگزاری نماز برای محدود کردن فضای اطراف کعبه بسته می شود و صرفا در ماه رمضان و ایام حج تمتع گشوده می شود.
غرض ما مخالفت با تخریب مسجد الحرام برای توسعه آن و افزایش ظرفیت برای زائران و استفاده از طرح های بدیع و نوآورانه نیست ، بلکه معماری بی قواره غربی که در آن استفاده شده که مانع از حضور قلب زائران می شود نکته ای است که اعتراض ما را برانگیخته است.
قرار بود معماری مسجد الحرام، حافظ حرمت کعبه باشد به گونه ای که توجه قلبی حجاج را به سوی کعبه معطوف کند نه آنکه معماری این مسجد دعوت به خود معماری آن کند و حجاج ره کعبه را گم کنند.
قرار بود معماری مسجد الحرام آرامشی به حاجیان بدهد که جز کعبه نبینند. نه آن که چنان شیفته یا مرعوب تکنوسیویلایز (تمدن تکنیکی) شوند که در پیچ و خم پله برقی ها و طاق و تویزه های اوج گرفته( که به دلیل عدم رعایت مردم واری لاجرم به تحقیر انسان می انجامد) راه آسمان را فراموش کند و سفر معنوی خود را به کعبه مقصود نرساند.
