سال‌ها پیش، شاید همان زمانی که آسیایی‌ها و در دامنه‌ای گسترده‌تر جهان سومی‌ها به سودای کسب بلندترین‌ها و بزرگترین‌ها و عریض‌ترین‌ها افتاده بودند، غربیان ایستاده در گوشه‌ای لبخند می‌زدند که چگونه جهان سوم برای جبران عقب افتادگی‌خود به تکاپوی نماد سازی‌های بی فایده افتاده است و تصور می‌کند با این «ترین»‌ها مرهمی بر درد عقب ماندگی خود می‌گذارد. در آن سوی دنیا اگر «ترین»‌ها نشانه و خود متاثر از نیاز فزاینده جوامع هستند در این سو بیشتر نمادی از خودنمایی و تلاشی برای فراموش کردن نداشته‌ها هستند. در چنین بستری تعجب نیست که اعراب خلیج فارس هم برای جبران این فقر تاریخی رویای خود را در دل خلیج فارس بنا کنند غافل از آنکه هتل‌های شکوهمندی که امروز جایگزین کاروانسراهای مجلل شده است، هم نمی‌تواند آزادی و سعادتی برای مردمان این سرزمین‌ها به ارمغان آورد. هر چه که هست بزکی است برای میهمان!

برای مشاهده تصاویر به اینجا بروید