نويسنده وبلاگ «روي پشت بوم» نوشت: هر کدوم از اين به اصطلاح غرفه‌ها که تخصص به يک خانواده پيدا کرده، يک گيت براي تحويل بار و دريافت کارت سوار شدن به هواپيماست! خودم هم رفتم پشت يکي از همين کامپيوترها نشستم و کلي با اين برنامه اينا ور رفتم. بعضي‌هاشون حتي لاگ اين شده بود! هيچ کس اون موقع جرات حضور بين مردم رو نداشت! نه به خاطر اينکه باهاش دعوا ميکردن، بلکه انقدر بهش عجز و لابه و التماس همراه با پاچه‌خواري ميکردن که طرف عاجز ميشد! نميدونم عکسي که از صف دراز خريد بيسکويت و اينجور چيزا گرفتم کجا رفت؛ اما وقتي ميگم دراز يعني لااقل 50 متر.
 







 بر گرفته از :  www.tabnak.ir/pages/?cid=4876